Beste
Ik ondervind moeilijkheden om RSS toe te voegen. Is het de bedoeling dat ik de gewenste rss-feeds gewoon kopieer van de gewenste site? Want dat blijkt door ondervinding niet echt te lukken.
mvg
300 meter kerstverlichting omwille van een uitvergroot creatief ei december 15, 2007
Enkele weken voor Kerstmis trekken velen met lichtslangen de voortuin in. Voor één man uit Molenstede begint dit avontuur enkele maanden vroeger.
De onbemande camera langs de Reppelsebaan in Molenstede bij Diest is steevast elk jaar rond de kerstperiode met vakantie. De gemiddelde snelheid van de auto’s reikt er immers niet hoger dan 40 km per uur. De rijkversierde kersttuin van Rudi Pauwels (45) zorgt namelijk voor vele ‘remmende’ kijklustigen. Er valt dan ook meer te zien dan enkel wat lichtjes in de struiken. Wekt dit enthousiasme of ergernis? Is het omwille van het geloof of uit pure verveling? Het lijkt mij een ideale stopplaats in mijn zoektocht naar het ultieme kerstgevoel.
“Ik vind het wel wat overdreven, ik zou het niet in mijn tuin zetten. Te veel kleuren en veel verschillende dingen door elkaar. Al zijn de figuren elk afzonderlijk wel mooi. Het is mijn dochter die zei om eens langs hier te rijden om te zien wat voor nieuws er is bijgekomen. We zijn ook elk jaar wel benieuwd wat er bijkomt. De raket vind ik echt te ver gezocht, dat heeft niets met kerstmis te maken, net als de luchtballon. Die stal vind ik wel leuk en origineel. Het is wel bewonderenswaardig dat hij het allemaal zelf maakt. Op het eerste zicht lijkt het een winkel van kerstverlichting!”
Marleen en haar gezin zijn zeker niet te enigen die jaarlijks een ommetje maken om het lichtspektakel te aanschouwen. Vorig jaar stopte er zelf een schoolbus vol jonge kinderen die en kijkje kwamen nemen. Gelukkig geen probleem voor Rudi.
“Dat is toch grotendeels waarom ik dat doe. Ik zit met een uitvergroot creatief ei! Sta me toe dat ik het dan leuk vind wanneer mensen stoppen om een kijkje te nemen. Als dat dan een volle bus enthousiaste schoolkinderen is kan mijn geluk niet op. Ze ervaren het als een minipretpark!”
Aan kijkers geen tekort. Dagelijks lopen er mensen rond op zijn domein en als hij thuis is kost het Rudi geen moeite om een praatje te slaan. De stilstaande auto’s, die elke avond enkele seconden ronkend voor de deur parkeren, lijken hem zelfs niet meer op te vallen.
“Ik heb wel al gedacht om signalisatie aan te vragen. Het moet er immers toch ooit is van komen dat er iemand niet snel genoeg kan stoppen wanneer de autobestuurder voor hem plots op de rem gaat staan. Ik heb in de jaren dat ik dit doe nog geen ongevallen weten gebeuren, toch niet als ik thuis ben! Ik ben me er wel bewust dat het bruuske remmen ergernis opwekt, dat hoor je wel aan de talrijke claxons!”
Inderdaad, van een stille kerstsfeer valt aan de straatkant niet veel te merken. Toeterende bestuurders zitten verwikkeld tussen de verwonderde. Deze verwondering gaat vooral uit naar de imposante lichtraket en de zwevende luchtballon.
“Als kleine jongen was ik grote fan van de strip Reis naar de maan van Kuifje, vandaar de raket. Het algemene hoofdthema is ook mobiliteit. De luchtballon, de trein en de slee. Niet alles heeft met kerst te maken, maar dat is niet zo belangrijk. Voor volgend jaar zit ik op een ultiem project te broeden. Ik wil nog een grote constructie in de lucht hangen: een deltavlieger in blitse kleuren met een kerstman eronder. Nu, de mast waar de luchtballon aan hangt was al een probleem, en deze moet zeker dubbel zo hoog worden. Het gaat dan toch over een hoogte van om en bij 15 meter! Wat me wel zorgen baart is opnieuw het verkeer. Als de mensen nog hoger moeten kijken verdwijnt de aandacht helemaal wan de weg.”
Het in elkaar knutselen van de constructies betekent voor Rudi een fulltime hobby en wanneer Allerheiligen net voorbij is start hij steevast met de opstelling in de tuin. Het opbergen van al deze kunstwerken is een ander paar mouwen.
“De echt grote werken zijn makkelijk monteer – en demonteerbaar. Gelukkig beschik ik over een grote opslagruimte, anders zat ik wel met een probleempje. Dat er veel werk in zit klopt, maar het geeft me zoveel voldoening. Vorig jaar kreeg ik bezoek van een oudere dame met haar kleinzoon, dat jongetje was zo enthousiast! Eergisteren stonden ze hier weer om te zien wat voor nieuws er bijgekomen was. De grootmoeder vertelde me dat ze verplicht is, telkens wanneer ze met haar kleinzoon naar huis rijdt, hier te passeren. Ik weet dat ik ondertussen semi-beroemd ben in Diest, maar ik doe het niet om ‘de man’ te zijn. Ik heb al vaak journalisten over de vloer gehad. De krant is niet zo erg, maar Tv-reportages probeer ik toch te mijden.”
Plots blijkt Rudi niet de enige bewoner te zijn. Een wat oudere man, Rudi’s vader, zucht diep wanneer hij merkt dat er alweer een autobestuurder in de remmen duikt.
“Voor elke stopper een euro in een potje! Ik kon mij al lang een villa in Spanje veroorloven. Helpen opzetten dat doe ik wel, dat moet wel als je ziet wat voor bouwwerken hier boven onze hoofden hangen te zweven! Voor het overige moet je aan mij niets vragen. Ik ben niet in het bezit van het geduld dat Rudi heeft. Ach ja, als hij zich maar amuseert, onze creatieveling.”
De ideeën komen vaak uit speciale hoeken. Voor de slee met rendieren heeft hij letterlijk een kopie gemaakt van zijn televisiescherm.
“Ik heb een kerstfilm genomen van Disney. Vervolgens het beeld bevroren op het scherm en overgoten met kalk! En ja, dan heb je een mooi vertrekbeeld.”
De grootste spelbreker van al dit moois is vaak het Belgische weer. De hoge vochtigheid dwingt tot een geperfectioneerde elektrische infrastructuur. Rudi houdt zich sterk dat alles veilig is. Als oud-student elektromechanica heeft hij het volste vertrouwen in zijn werk. Zelfs als hij niet thuis is om een oogje in het zeil te houden brandt alle verlichting.
“Er ligt een drievoudig net. Deze drie lijnen zijn elk even zwaar belast en beveiligd met een verliesschakelaar, dus apart afgezekerd! De minste vochtinsijpeling en floep, alles uit! Neen, wat de veiligheid betreft kan er absoluut niets mislopen.”
Rudi’s creativiteit draagt natuurlijk ook een kostenplaatje. Een specifiek bedrag weet Rudi niet te vertellen, hij denkt er bewust ook niet te veel bij na. Om een vaag idee te krijgen: 70 stopcontacten in waterdichte behuizing, tussen de 150 en 200 meter bewerkt staal en meer dan 300 meter lichtslangen.
“Het is voor de winkeliers wel schrikken wanneer ik drie rollen van 20 meter licht mee naar huis neem en de dag nadien terugkom omdat ik toch niet toekom! Ik moet wel zeggen dat ze steeds vriendelijker worden als ik hun winkel binnenstap! Toegegeven, ik heb het voordeel over het budget te beschikken. Al bij al is het maar goed dat ik niet getrouwd ben! Een vrouw zou hier niet zo mee zijn opgezet vrees ik.”
Ook de buurt begint stilaan door de microbe gebeten te worden. Echte concurrentie heerst er niet en er staat hen nog veel werk te wachten indien ze willen bijbenen. Zijn kunstwerken verkopen doet Rudi zeker niet.
“Het doet me vooral goed te weten dat ik door mijn werk andere mensen creatief kan krijgen. Daarom verkoop ik ook niets van wat ik maak, voorlopig althans niet. Het hoeft hier geen kerststraat te worden. Het is niet mijn bedoeling om al mijn buren in hetzelfde jasje te steken. Het huis hiernaast is met het versieren begonnen omdat hun zoontje zo enthousiast was. De kans is groot dat zij dan ook stoppen als hun spruit wat ouder wordt. Dat maakt ook niet zoveel uit, want bij mij is dat net zo. Ik ben nu ook niet meer zo fit als vijf jaar geleden. Wie weet valt hier binnen twee jaar niets meer te zien. Ik leef nogal uitbundig dus ja, alles kan gebeuren hé! Als het van mijn vader afhangt zal er niet veel meer van in huis komen, dat had je zelf al wel door. Als ik volgend jaar mijn deltavlieger in de lucht gekregen heb is mijn doel bereikt.”
Zelf is Rudi dus niet zo bezig over het al dan niet verder zetten van de traditie. De vraag of hij zelf nog lang met dit kunstenaarsbestaan zal doorgaan beantwoordt hij dan ook heel voorzichtig:
“Wie weet gooi ik mijn leven wel over een andere boeg. Ik ben nu vijfenveertig en misschien moet ik maar eens dringend aan mijn midlifecrisis beginnen. Want neen, deze kermis is hier geen gevolg van!”
Giel Smissen's Weblog 